Wilfried Van den Brande in Antwerpen

De Antwerp-Liedfest-driedaagse werd afgesloten met een recital van Wilfried Van den Brande en Maciej Pikulski.

Begin dit jaar had Wilfried Van den Brande een indrukwekkende Winterreise gezongen, weliswaar enkel online. Ik was dus zeer benieuwd om hem live bezig te horen. Op het programma stond weer Schubert... een uitdagend programma dat netjes verdeeld was met een 1/3 Goethe, 1/3 Mayrhofer en 1/3 liederen op teksten van andere dichters.

De eerste drie liederen alleen al gaven een goede indicatie van wat je kon verwachten met Grenzen der Menschheit, Fahrt zum Hades en Der Wanderer. Met Grenzen der Menschheit werd meteen duidelijk dat hij van zijn lage goed-dragende noten houdt als hij telkens de lage opties kiest. Zijn vertolking van dit monumentale lied is zeer expressief met onder een andere een "Was unterscheidet Götter von Menschen" dat reeds Prometheus aankondigde waarmee het recital zou eindigen.

Opmerkelijk was zijn vertolking van het beroemde Der Wanderer (ook hier kiest hij weer voor de lage optie voor de slotnoot, alhoewel ik dat persoonlijk on-Schubertiaans vind). De titel van het oorspronkelijke gedicht, in de versie zoals Schubert het gevonden heeft, was "Der Unglückliche". En het is dat gevoel, veel minder dan de gebruikelijke Sehnsucht, dat overheerste: een Wanderer die doodongelukkig is en zelfs de hoopvolle opflakkering van het "hoffnungsgrüne Land" tot het minimum beperkt. Een interessante lezing.

Naast de reeks bekende Schubertliederen - ik denk bijvoorbeeld ook aan Auf der Donau met een bijzonder sfeervol pianospel van Pikulski - stonden er toch een paar rariteiten op het programma. Der Alpenjäger had ik voordien nog maar exact één keer live gehoord (in Schwarzenberg toen ze alle Schubertliederen op twee jaar uitgevoerd hebben). Het probleem met die snellere liederen, zoals ook Der Schiffer of Der Musensohn, is dat ze naar mijn gevoel iets te snel uitgevoerd werden. Letters en lettergrepen verdwijnen soms, wat zeker een onbekender lied als Der Alpenjäger minder verstaanbaar maakt... en waardoor het bijna als een lallend drinklied klonk.

Een klassieker als Die Forelle bracht Van de Brandes vertelkwaliteiten naar voor. Maar het was uitkijken naar zijn Prometheus, die zich ontpopte tot een godenuitdager waaruit zoveel minachting sprak die ik zelden gehoord heb. Er kwam nog één bisnummer... An die Musik. Meteen het perfecte apertiefhapje voor de Schubertiade Schwarzenberg die, na twee jaar corona-pauze, morgen terug begint.

Publicatie: vrijdag 20 augustus 2021 om 22:55
Rubriek: Liedrecital