Le nozze di Figaro in Amsterdam*

De Nederlandse Opera ging vandaag ook de virtuele toer op. Ze streamde Le nozze di Figaro in een productie van David Bösch vanuit een leeg Muziektheater.

Susanna (foto © Marco Borggreve)

Ik veronderstel dat het oorspronkelijk de bedoeling was om deze Nozze onder corona-veilige omstandigheden voor een beperkt publiek op te voeren en dat daarom dus ook de opera ingekort werd tot ongeveer 2 uur. Alle sorbetaria's sneuvelden, de rol van Barberina ging zelfs helemaal voor de bijl. Verder werden hier en daar wat scènes geknipt (bijvoorbeeld de openingsscène "Cinque, dieci...") of ingekort (zoals de verkleedscène van Cherubino).

Deze productie is een herwerking van een productie van een paar jaar geleden, maar werd ook aangepast zodat de zangers op veilige afstand van elkaar konden blijven. Dat komt af en toe wat vreemd over bij een Susanna die flauwvalt zonder dat iemand haar helpt, of als Figaro Susanna-alias-Contessa verleidt in het laatste bedrijf. Maar voor de rest is Bösch erin geslaagd om toch een herkenbare Nozze over te houden... zelfs alle deurscènes van het tweede bedrijf kloppen.

De klank- en volumeverhoudingen werden in deze uitzending wel enigszins uitgevlakt. Maar in het algemeen werd er goed gezongen. Ik was vooral gecharmeerd door de Cherubino van Polly Leech met een mooie "Voi, che sapete". Ying Fang was een sprankelende Susanna naast de stijlvolle Gravin van Ruzan Mantashyan. Riccardo Fassi kon me als Figaro wel overtuigen in "Se vuol ballare", maar minder in "Tutto è disposto" als zijn stem soms lijkt te verdwijnen. Davide Luciano was tenslotte een degelijke Graaf.

Publicatie: zondag 29 november 2020 om 21:36
Rubriek: Opera