Matthäus-Passion in het PSK

Een paar jaar geleden gaf De Nederlandse Bachvereniging onder leiding van Jos van Veldhoven een miezerige uitvoering van de Johannes-Passion in deSingel. Het was dan ook met enige aarzeling dat ik gisteren naar hun Matthäus-Passion in het PSK ging. Maar deze keer, was die aarzeling onterecht.

foto © Marco Borggreve

Er was nu wel een relatief uitgebreid orkest, opgesteld in twee delen. Een minimalistisch koor van acht personen, een zeskoppig knapenkoortje, twee kwartetten solisten (waarvan het tweede kwartet tevens de rol van het tweede koor op zich nam) en een evangelist maakte de bezetting compleet. Op wat vreemde keuzes na - zoals een paar lange pauzes tijdens het openingskoor of na "Aus Liebe" meteen het recititatief laten losbarsten - kon ik me vinden in deze uitvoering, die zowel in het orkest als bij de solisten een dramatische stroom kende.

Bij de zangers viel in de eerste plaats Benjamin Hulett op als een schitterende Evangelist. Hij zingt met een stralende tenor, waarmee hij de eindeloze stroom recitatieven constant boeiend houdt. Andreas Wolf heb ik een jaar geleden ontdekt in het Weihnachtsoratorium. Als Christus bevestigde hij de zeer positieve indruk die ik toen heb opgedaan. Zijn stem draagt goed, ook in de diepte, en heeft veel kleur. Hij zong ook de twee basaria's "Komm, süsses Kreuz" en "Mache dich, mein Herze, rein", waarin zijn mooi legato opviel. Sebastian Noack zong de andere basaria's, de ene ("Gerne will ich mich bequemen") al iets beter dan de andere ("Gebt mir meinen Jesum wieder").

De sopraan Dorothee Mields begint stilaan een vaste waarde te worden in het Bach-circuit, alhoewel ik haar niet altijd even boeiend vind, ook gisteren niet. Zelfs met "Aus Liebe will mein Heiland sterben" - wat ik een van de toppers uit de Matthäus-Passion vind - kon ze me niet ontroeren. Het verschil met de tweede sopraan, Maria Keohane, is opvallend. Zij zong enkel "Blute nur, du liebes Herz" maar met veel meer inleving en ook een grotere stem (wat nooit kwaad kan in een zaal als het PSK).

Zoals spijtig genoeg gebruikelijk is tegenwoordig, werd de altpartij gezongen door een contratenor. Tim Mead heeft een aangename stem, maar is te monochroom naar mijn smaak. Pascal Bertin kreeg ook één aria te zingen. Zijn contratenor klinkt nasaler en minder verzorgd dan die van Mead en zijn Duits is minder verstaanbaar, maar er zit wel iets meer beet in zijn stem. De twee tenoraria's waren mooi verdeeld tussen Benoît Haller, die zich doorheen "Ich will bei meinem Jesu wachen" worstelde, en Charles Daniels die een expressieve "Geduld" zong.

Publicatie: maandag 26 maart 2012 om 16:50
Rubriek: Oratorium