Die Fledermaus in Luik

De opera van Luik sluit 2025 - én het Strauss-jaar - af met een nieuwe productie van Die Fledermaus.

Rosalinde, Eisenstein

Regisseur Olivier Lepelletier-Leeds verplaatst de handeling naar het Amerika van de jaren '80 en laat zich inspireren door iconische series als Dynasty, Miami Vice of CHiPs. De familie Eisenstein behoort tot de jetset van Sunset Boulevard, Alfred is een popster die liedjes uit die periode kweelt in plaats van de gebruikelijke operafragmenten om Rosalinde te verleiden.

Het feest bij Orlofsky is een cabaretvoorstelling in een nachtclub, waar ook de can-can gedanst wordt op de Tritsch-Tratsch-Polka. Orlofsky's dienaar Ivan werd vervangen door de drag queen Créatine Price, die later ook Frosch zal worden... maar wel zonder zijn traditionele monoloog en zonder de even traditionele Frosch-grappen. Om het te laten kloppen werd af en toe wat gesleuteld aan de dialogen. Alles bij elkaar is het een leuke en kleurrijke voorstelling.

Er worden extra stukjes muziek toegevoegd, bijvoorbeeld tijdens de entrée van Rosalinde met een half dozijn pakjesdrager in haar zog... "shopping is exhausting". Aanvankelijk vond ik de keuze van Anne-Catherine Gillet voor de rol van Rosalinde enigszins verrassend, maar ze zingt een elegante Rosalinde. Ze me echter niet helemaal overtuigen als Ungärische Gräfin met een "Czardas" die grotendeels buiten de comfortzone van haar stem ligt. Markus Werba zong Eisenstein met een mooie bariton al maakte hij weinig impact.

Enkeleda Kamani was een leuke Adele met een goed uitgeacteerde "Spiel' ich die Unschuld vom Lande", weliswaar met een paar onnauwkeurigheden in de hoogte. Veta Pilipenko verving de zieke Christina Bock, ze zong Orlofsky met een mooie, donkere mezzo. Pierre Doyen was een goede Falke, zij het met schabouwelijk Duits in de dialogen. Filip Filipović zong tenslotte een opwindende Alfred.

Publicatie: woensdag 31 december 2025 om 09:25
Rubriek: Operette