Il Grand' Inquisitor

Die Entführung aus dem Serail in Antwerpen

In een seizoen dat de "Oriënt" als thema heeft, is Die Entführung aus dem Serail bijna onvermijdelijk. Maar de nieuwe productie van de Vlaamse Opera is pure tijdverspilling.


foto © Annemie Augustijns

De regisseur Eike Gramss had namelijk het briljante idee om alle dialogen te schrappen. Hij vervangt de teksten door een of ander Spaans en Arabisch gebrabbel, wat mogelijk de vertaalde dialogen zijn. Op zich zou ik daar nog mee kunnen leven, maar als dan ook nog eens de boventitels weggelaten worden, dan is de voorstelling helemaal niet meer te volgen. Het resultaat is een "Grosser Querschnitt" van Die Entführung aus dem Serail met enkel de aria's, die ze even goed concertant hadden kunnen opvoeren.

De productie is ook niet echt om over naar huis te schrijven. Uiteraard is er geen serail, maar een eentonige woestijn met een miezerig kraantje. Maar als de voorstelling ooit hernomen zou worden in het Duits, dan zal het misschien nog wel meevallen.

De mannelijke zangers scoren niet echt hoog. De mekkerende keelklanken van Maxim Mironov irriteren me mateloos als Belmonte. Günes Gürle is een redelijke Osmin, alhoewel hij niet de echt diepe noten heeft voor bijvoorbeeld zijn duet met Blonde.

De vrouwen zijn een stuk beter. Iride Martinez is een goede Konstanze. Ze zingt vooral een schitterende en spectaculaire "Martern aller Arten" met een homogene stem over haar hele bereik. Het eerste deel voor de pauze eindigt met deze aria. En ik was bijna de paar uur verveling ervoor vergeten. Maar de ontdekking van de avond was de Blonde van Julianne Gearhart met een voorbeeldig expressieve "Durch Zärtlichkeit und Schmeicheln".

Publicatie: vrijdag 29 oktober 2010 om 17:41
Rubriek: Opera