Götterdämmerung in de Munt

Met de voorstelling van Götterdämmerung gisteren in de Munt, is mijn eerste dozijn Ring-cycli ingeblikt... al was deze er een met twee regisseurs.

Siegfried, Hagen, Gunther (foto © Monika Rittershaus)

In vergelijking met Siegfried, heeft Pierre Audi nu iets langer tijd gehad om erover na te denken. Het is een prachtige Götterdämmerung geworden met een duidelijke personenregie, veel geometrische vormen in het decor van Michael Simon, een suggestieve belichting van Valerio Tiberi, en een vleugje humor voor de Rijndochters met zwemvliezen en badmuts. Alleen de choreografie van Pim Veulings voor het mannenkoor of de molenwiekende Waltraute doet soms wat knullig aan.

Net zoals in Siegfried duikt er een tweeling op in de rollen van Gunther en Gutrune met allebei hetzelfde kapsel en hetzelfde kostuum. Hagen is een boom van een vent, die op het einde door de Rijndochters onder de knoet gehouden wordt en in de Rijn verdrinkt. Het potentieel lachwekkende moment als de dode Siegfried zijn arm uitstrekt als Hagen de ring wil stelen, wordt goed opgelost door de verschijning van Brünnhilde die de ring reeds draagt en oprijst vanachter het lijk. Het is pas dan dat ze een eerste moment van sterkte toont.

Brünnhilde, Hagen (foto © Monika Rittershaus)

Ik blijf wel problemen hebben met de Brünnhilde van Ingela Brimberg. Tijdens de Proloog komt ze traag op gang, ze is beter in het eerste en tweede bedrijf, maar stelde weer teleur in het derde bedrijf. Enerzijds omdat ik geen letter begrijp van wat ze zingt, anderzijds omdat ik het persoonlijk gewoon geen mooie stem vindt met weinig gewicht in de laagte en een lelijke metallieke klank in de hoogte. Ze had misschien in het jugendliche vak moeten blijven.

Bryan Register was daarentegen een degelijke Siegfried die in de lijn ligt van zijn Tristan, met een paar moeilijke momenten maar over het algemeen correct. Nora Gubisch kon me dan weer niet echt boeien als Waltraute, haar stem is daar ondertussen te monochroom voor geworden. Maar Ain Anger was een indrukwekkende Hagen die tijdens zijn Wake het venijn van het podium laat druipen. Het Gibichungen-paar was uitstekend bezet met de de lyrische stemmen van Andrew Foster-Williams als Gunther en Anett Fritsch als Gutrune.

Tenslotte moet ook het trio Nornen vermeld worden die - terwijl ze hun haar zaten te kammen - toch een spannend relaas deden van wat gebeurd is en nog zou gebeuren, terwijl de wisselende kleuren van de belichting adequaat commentaar gaven.

Publicatie: donderdag 20 februari 2025 om 17:38
Rubriek: Opera