Il Grand' Inquisitor

Benson Wilson in Leeds*

Voor het tweede recital dat ik dit weekend hoorde in (het virtuele) Leeds, hadden de Nieuw-Zeelandse bariton Benson Wilson en de pianiste Ella O'Neill een programma samengesteld met als titel "Maumahara / Remembrance". Vandaag is het namelijk Anzac day, een dag waarop Australische en Nieuw-Zeelandse gesneuvelde soldaten herdacht worden.

De liederen die we te horen kregen, hadden dan ook een oorlogsthema. Ze begonnen met Mahler en twee Wunderhorn-liederen: Wo die schönen Trompeten blasen en Revelge. In oktober was Wilson ook in Leeds en hij zong toen het voorprogramma van Louise Alder. In het Duits repertoire kan hij mij nog altijd niet helemaal overtuigen. Voor Revelge leek zijn stem nog niet helemaal opgewarmd met onstabiele tonen, forte-noten die neigen naar kleurloos gebrul, en een tempo dat ook wat te snel was naar mijn goesting... maar wel met opwindend pianospel van O'Neill.

Een deel van het probleem ligt mogelijk ook bij het feit dat hij constant een partituur voor zich had staan en die ook nodig leek te hebben, zelfs in de Engelstalige liederen die volgden. Voor het tweede groepje komen we terecht in de Grote Oorlog met de bekende Six Songs from A Shropshire Lad die Butterworth gecomponeerd heeft op gedichten van A.E Housman. Er is al wat meer emotionele betrokkenheid voelbaar, hij zorgde zelfs voor een kippenvelmoment met When I was One-and-Twenty. Maar Look not in my eyes werd weggezongen en er moet zeker meer uit Think no more, Lad te halen zijn dan wat Wilson presteerde.

De Tweede Wereldoorlog werd vertegenwoordigd door Kurt Weill en zijn Four Walt Whitman Songs, waarvan hij er drie zong... de drie liederen die Weill componeerde na Pearl Harbor. Beat ! Beat ! Drums ! is een indrukwekkend en machtig lied, waar niet alleen trommels maar ook kanonnen uit de piano bulderen. De forte-climaxen van Dirge for two veterans brengen hem weer aan de rand van zijn stem, zodat het niet meer echt mooi klonk. Ze sloten af met twee Maori-liederen in een arragenemt van Robert Wiremu... voor de eerste keer hoorden we hem zonder partituur. Alles bij elkaar een interessant programma, maar eerder teleurstellend uitgevoerd.

Publicatie: zondag 25 april 2021 om 17:25
Rubriek: Liedrecital