Jonge zangers en Carolyn Sampson in Zeist

De laatste dag van het Internationaal Liedfestival Zeist was goed gevuld, met niet minder dan vier recitals...

Bernarda Fink, Tamara Obermayr (foto © Mel Boas)

Tijdens het festival worden aan jonge liedduo's allerlei mogelijkheden geboden om zich te laten bijschaven in master classes. De meesters waren deze week zowel zangers (Roderick Williams, Bernarda Fink, Robert Holl), als pianisten (Roger Vignoles, Hans Eijsackers), als de musicoloog Richard Stokes. Stokes is vooral bekend van zijn talloze liedvertalingen en boeken over liederen o.a. over Hugo Wolf. Hij heeft ook een nieuw boek over Carl Loewe in de steigers staan, maar hij heeft voorlopig nog geen uitgever gevonden. Elke lesgever heeft uiteraard zijn eigen stijl en specifieke aandachtspunten.

Gisteren konden de liedduo's zich na een week werk presenteren. Ik vond het een zeer goede lichting met zangers van een overwegend hoog niveau, mogelijk beginnen deze unieke master classes stilaan bekend te worden en stellen meer liedduo's zich kandidaat. Dit jaar werden er zelfs acht duo's aanvaard: drie sopranen, drie mezzo's, een tenor en een bariton. Wat mij betreft sprongen er twee duo's uit.

De Oostenrijkse mezzo Tamara Obermayr, met haar pianist Hugo Peres, heeft een uitzonderlijke stem die me meteen raakt. Bij de eerste woorden van Ganymed kreeg ik al kippenvel. Ze zong ook een hypnotiserende Der Leiermann, altijd leuk en veelbelovend als jonge zangers zich meteen aan "Winterreise" wagen. Het zat niet in haar slotrecital, maar tijdens de week heeft ze ook aan "Songs of Travel" gewerkt, een liedcyclus die quasi uitsluitend door baritons (en af en toe een tenor) gezongen wordt. Obermayr bewijst dat ook een mezzo deze cyclus overtuigend kan brengen... ik hoop het haar ooit eens in zijn volledigheid te horen zingen.

De sopraan Kris Ng was met de pianist Aaron Ormaza Vera naar Zeist afgereisd. Tijdens de master classes profileerde ze zich als een spons... alle suggesties die naar haar gegooid worden, absorbeert ze meteen, van extreme vertolkingen van Haydns Pastoral Song tot alternatieve interpretaties van Ich habe in Penna. Ze had zelfs een Nederlandstalig lied van Henriëtte Bosmans meegebracht. Ze beschikt dan ook over alle nodige technische bagage om dat allemaal om te zetten. Haar Schubert-vertolkingen van Mignon ontroerden meteen met een mooie dictie, uitgepuurde emoties en een aangename sopraan. Ook een zangeres om te volgen.

Het festival was een week eerder begonnen met het "Young Artist Platform". De winnaars van 2022 en 2023 kregen gisteren hun prijs in de vorm van een recital op het festival.

Yue Wang en Sara Pavlovic waren de winnaars van 2022. Ik begreep niet hoe dat kon gebeuren, ze zat toen zelfs niet in mijn top drie. En ook na haar recital gisteren ben ik nog niet helemaal overtuigd, al waren er wel mooie momenten. Ze zingt bijvoorbeeld een koket Du nennst mich armes Mädchen uit Schumanns Kulmann-Lieder, maar als ze pianissimo zingt dan verliest ze de kern van haar stem. Ze heeft interessante interpretatieve ideeën zoals een uitermate kwaadaardige Lorelei in Waldesgespräch. In Nixe Binsefuss horen we kristal in zowel de piano van Pavlovic als in de stem van Wang... maar ze probeert haar elfenstemmetje te klein en te schattig te maken. We krijgen meer dramatiek te horen in de Hölderlin-Gedichten van Hermann Reutter, met ook mooie piano-evocaties van harpen en klokken in Die Nacht of een diep malende piano in Lebenslauf.

Je zou het ILFZ een festival met doorgroeimogelijkheden kunnen noemen. In 2022 namen Tomas Kildišius en Ani Ter-Martirosyan deel aan de master classes, in 2023 wonnen ze het Young Artist Platform, en gisteren stonden ze op het podium met hun prijsrecital.

Ze hadden een programma samengesteld in overeenstemming met het vertel-thema van het festival. Ze hadden vier liederen geselecteerd uit Die schöne Magelone en er een mini-cyclus van gemaakt. Van een opgewekte Sulima, een liefelijk Ruhe, Süssliebchen tot een extreem dramatische vertolking van Sind es Schmerzen om te eindigen met het virtuoze Verzweiflung met zijn indrukwekkende pianopartij. Drie van de Vier liederen op Franse tekst van Henriëtte Bosmans volgden. In het gruwelijke Le sultan toont Kildisius zich een uitstekende verteller, net zoals in de de dialogen van La comtesse Esmerée. Viktor Ullmanns Liederbuch des Hafis was een leuke uitsmijter. Kildisius is een meesterlijke vertolker met viriele baritonstem en een goede hoogte. Wie weet... misschien groeit hij ooit nog verder door naar een avondrecital op het festival.

Voor het laatste avondrecital van het festival hadden ze Carolyn Sampson en Joseph Middleton uitgenodigd voor een recital met "verhalen uit duizend-en-een-nacht".

Met een zilveren sopraanstem begon de reis naar de Oriënt met Schumanns Aus den östlichen Rosen en Schuberts Suleika I. Via het Reiselied van Mendelssohn komen we terecht in de sprookjeswereld van Neue Liebe en Andres Maienlied. Een betoverende L'invitation au voyage is de inleiding tot Shéhérazade. Asie was nog wat wisselvallig, maar La flûte enchantée werd mooi verteld - ook via de piano van Middleton - en L'indifférent kreeg een melancholische ondertoon.

Vier jaar geleden, werden de Six songs of Melmoth in Oxford gecreëerd. Ik keek ernaar uit om deze cyclus van Cheryl Frances-Hoad eens live te horen. Sampson geeft een spannende vertolking, spookachtig in Shipwreck Gossip, adembenemend in Melmoth's serenade. De bovennatuurlijke sfeer werd verdergezet in de Lorelei-Waldesgespräch-combinatie (voor de derde keer deze week), Faurés La fée aux chansons en Chaussons Dans la forêt du charme et de l'enchantment. Dit goed uitgedacht recital werd mooi afgesloten met L'île inconnue.

Met nog één bisnummer, de Berceuse uit de Bilitis-cyclus van Rita Strohl, viel het doek over het achtste Liedfestival.

Publicatie: zondag 26 mei 2024 om 19:47
Rubriek: Liedrecital