Il Grand' Inquisitor

Piotr Beczala in Heidelberg

Twee jaar geleden hoorde ik Piotr Beczala tijdens de Schubertiade nog een desastreuze "Müllerin" zingen. Gisteren kreeg hij een herkansing met onder andere Dichterliebe en heeft hij zich kunnen rehabiliteren. Zoals gewoonlijk was Helmut Deutsch zijn pianist.

Een belangrijk verschil met Die schöne Müllerin is dat hij deze keer niet met zijn hoofd in de partituur zat, al geraakt hij in Ich hab' im Traum geweinet toch even tekst en muziek kwijt maar improviseerde hij dapper verder. Schumanns cyclus zingt hij al langer en dus heeft hij alle potentiële struikelblokken opgelost. Zo zingt hij Die Rose, die Lilie in een juist tempo zonder over zijn woorden te struikelen. Im Rhein, im heiligen Strome wordt mooi opgebouwd vanuit een uitgerekt decrescendo van de majestueuze Keulse Dom tot de bloemen en engeltjes die de protagonist aan zijn geliefde herinneren. De omgekeerde beweging maakt hij met Und wüßten's die Blumen. Uit de kleine bloempjes groeit zijn stem tot zijn verscheurd hart de bovenhand haalt. Opvallend was de vrij aggressieve benadering van Ein Jüngling liebt ein Mädchen, bij Beczala is het geen grappig intermezzo. Zijn pianocultuur was dan weer te horen in Am leuchtenden Sommermorgen.

Na de pauze bracht hij een volledig Slavisch programma. Hij begon met zeven liederen van ene Miecyslaw Karlowicz, een Poolse componist die ooit nog in Heidelberg gewoond heeft. Toen hij op 33-jarige leeftijd omkwam in een lawine had hij amper 23 liederen geschreven. Hij lijkt een voorkeur te hebben voor liederen die eindigen met een relatief hoge noot. Beczala bracht een gevarieerde selectie. Zawód druipt van de melancholie, Mów do mnie jeszcze is dan weer één en al Sehnsucht. Najpiekniejsze piosnki heeft een aanstekelijke melodie die als een teaser werkt voor de Dvorak-Zigeunerlieder die later zouden volgen. Pamietam ciche, jasne slote dnie was ontroerend mooi en eindigde met een lang aangehouden piano hoge noot.

Met de Zigeunerlieder en vier Rachmaninov-liederen eindigde Beczala in stralend tenorgebied. Het was een vrij kort recital: na anderhalf uur was het eigenlijk al gedaan (inclusief een pauze). Maar hij ging nog twintig minuten door met niet minder dan vijf bisnummers van Mattinata over Zueignung tot... Cavaradossi.

Publicatie: zaterdag 8 april 2017 om 08:15
Rubriek: Liedrecital