Il Grand' Inquisitor

Susan Gritton - Medtner Goethe Lieder

Af en toe verschijnt een opname die afwijkt van de platgetreden paden. De opname met Goethe-Lieder van de Russische pianist/componist Nikolai Medtner door Susan Gritton en Geoffrey Tozer is er zo een.

Dergelijke opnames benader ik altijd met de nodige dosis scepsis en argwaan. Men heeft nogal snel de neiging om die totaal onbekende liederen van een vergeten componist voor te stellen als meesterwerken. Geoffrey Tozer maakt zich daar ook schuldig aan. In het CD-boekje geeft hij een deel nuttige achtergrond bij de liederen, maar voelt toch regelmatig de noodzaak om even te vermelden hoe fantastisch die liederen zijn. In plaats daarvan had hij misschien beter ook wat alinea's gespendeerd aan het situeren van Nikolai Medtner (1880-1951). Het zal waarschijnlijk al duidelijk geworden zijn dat ik niet echt onder de indruk ben van deze liederen.

Goethe heeft zowat alle componisten geïnspireerd. Van Nikolai Medtner horen we dus ook een versie van "Meeres Stille", "Das Veilchen", "Erster Verlust", ... Op deze opname wordt vooral geput uit 12 Lieder von Goethe, Op. 15 en het volledige 9 Lieder von Goethe, Op. 6. Het is noodzakelijk om de achtergrond bij het opus 6 te kennen... anders is bijvoorbeeld het sarcastische einde van "Wandrers Nachtlied" niet te begrijpen. Deze collectie was een huwelijkscadeau van Nikolai aan zijn broer en diens verloofde Anna. Het probleem was echter dat Nikolai ook verliefd was op Anna (hij zou later ook met haar trouwen) en zijn "cadeau" zat dan ook vol dubbele bodems. Het verklaart ook waarom een gedicht als "Inneres Wühlen" opgenomen is.

Geoffrey Tozer omschrijft de Suite-Vocalise, Op. 41 als het beste wat Medtner ooit gecomponeerd heeft. Persoonlijk vind ik die vocalises nogal saai... maar ze hebben wel het voordeel dat je niet hoeft te luisteren naar het Duits gewauwel van Susan Gritton. In de andere liederen slikt ze verschillende medeklinkers in of maakt stemhebbende medeklinkers stemloos, waardoor de liedteksten in het CD-boekje absoluut noodzakelijk zijn om een idee te hebben van wat ze zingt.

Mijn lauwe reactie voor deze opname heeft daarom misschien nog meer met Susan Gritton te maken, dan met de kwaliteit van de liederen zelf. Ze ademt soms om op ongelukkige momenten, haar klank is soms zuur en ze is in het algemeen gewoon saai. Alleen in de meer dramatische liederen klinkt ze nog redelijk als ze eens kan doorzingen en geen nuances probeert te leggen in haar expressie.

Publicatie: zaterdag 31 juli 2004 om 10:18
Rubriek: CD & DVD