Bernarda Fink in Schwarzenberg

Een paar jaar geleden werd Bernarda Fink als liedzangeres 'ontdekt' op de Schubertiade en sindsdien heeft ze in die hoedanigheid ook naam gemaakt in de rest vn de wereld. Voor dit jaar op de Schubertiade Schwarzenberg heeft ze een - voor haar - nieuw programma samengesteld met o.a. de Eichendorff-Liederkreis van Schumann.

Het feit dat ze heel de tijd de partituur in de buurt had, was al een indicatie dat het programma nog een 'work in progress' was... iets wat eigenlijk niet zou mogen voor de Schubertiade. Op zich is die partituur niet zo erg, als er niet ook nog andere aanwijzingen zouden geweest zijn van haar onzekerheid. Er waren net iets teveel foute inzetten, onzekere ritmes, verdraaide woorden en aarzelingen.

Het eerste Schumann-Lied "In der Fremde" begon nochtans veelbelovend: mooi gezongen en met de juiste dosering smart. Maar de rest van de Liederkreis werd op dezelfde een-dimensionale manier afgehandeld. "Intermezzo" werd bijvoorbeeld ook als een treurlied gezongen, terwijl het dat helemaal niet is... anders had Schumann het Clara-thema niet verwerkt in 'Dein Bildnis wunderselig' of in de herhaling van de eerste strofe het woord 'fröhlich' niet zo versierd. Hetzelfde gebeurt, op een kleinere schaal, aan het einde van "Auf einer Burg". Er was totaal geen contrast tussen de lijn 'Musikanten spielen munter' en de Heine-achtige wending '...und die schöne Braut, die weinet'. Enkel in "Waldesgespräch" verliet ze even haar treurnis in ruil voor een waanzinnige angst voor de Loreley. En ook in het slotlied "Frühlingsnacht" kon er even een glimlach af. De "Schmerzen und Pein"-dimensie heeft ze in allegeval al onder de knie... nu de andere dimensies nog.

Vooraleer ze Mahler aanpakte, zong ze nog zes Brahmsliederen, die een mooi contrast vormden met de Schumann-Liederkreis. In deze liederen toonde ze wel de speelse en kokette kant van liederen als "Vergebliches Ständchen" of "Der Gang zum Liebchen". Maar in "Das Mädchen spricht" rekent ze teveel op haar telkens wijzigende gelaatsuitdrukking om de pointes duidelijk te maken. Maar alles bij elkaar was dit nog de meest geslaagde liedgroep. De liederen Aus des Knaben Wunderhorn waren interpretatief wel in orde, maar moesten het net iets teveel ontgelden omwille van de eerder gemelde nog-niet-klaar-redenen.

Publicatie: zaterdag 18 juni 2005 om 09:33
Rubriek: Liedrecital