Benjamin Appl in Hohenems
De jonge bariton Benjamin Appl is een rijzende ster. We hebben hem al een paar keer in deSingel kunnen horen, meest recent nog tijdens de Schubert-dag, waarbij hij de vocale handlanger was bij de lecture-recitals van Graham Johnson. Gisteren waren ze in Hohenems voor een briljant Schubertrecital.
foto © Schubertiade
Als je het chronologisch liedoeuvre van Schubert openslaat, dan kom je vrij snel een monumentale Schillertekst tegen die de 14-jarige Schubert getoonzet heeft als Leichenfantasie, D.7. Ik kan me niet herinneren dat ik het werk ooit live gehoord heb.
Er waren nog een paar onstabiele noten, maar Appl gaf een ronduit fenomenale uitvoering. Andere zangers zouden de Leichenfantasie ongetwijfeld met een partituur zingen, maar Appl zingt de volledige 20 minuten die het werk duurt uit het hoofd. Daarenboven slaagt hij erin om constant de aandacht vast te houden met zijn perfecte tekstprojectie en -duiding.
Het valt vooral op hoe hij heel specifiek woorden inkleurt. Een woord als "Eiskalt" moet anders klinken dan "Auroras Umarmung" of "... Grabgewölbe grauset". Bij Appl wordt de betekenis van die woorden al duidelijk door de klank waarmee hij ze zingt. Tegelijkertijd zorgt zijn plastische gezichtsuitdrukking voor een extra dimensie.
Bij het beluisteren van de Leichenfantasie kan je je afvragen waarom Schubert hier en daar een paar ongemakkelijke hoge noten toegevoegd heeft. Bij "Aber Tränen stürzten wärmer nach" schakelt Appl over naar zijn kopstem. Voor "Seufzend streift der Nachtgeist durch die Luft" blijft hij in zijn normaal register, maar dan krijgt die hoge noot iets onwezenlijks... wat dan weer perfect bij de tekst past.
Tot zover het eerste lied... maar dit was nog maar het begin.
Voor de pauze kwamen nog vier liederen in dezelfde sfeer. Na de gewichtige Leichenfantasie was er enige ontlading nodig met de galgenhumor van het Totengräberlied. In Totengräbers Heimwehe viel dan weer een ander detail op. "Es schwinden die Sterne" bestaat uit twee keer dezelfde vier noten, maar Appl zong ze telkens anders. Meer bepaald de twee noten van "schwin-" verbond hij met een portamento, wat bij Schubert eigenlijk uit den boze is tenzij je daar een goede expressieve reden voor hebt... zoals in dit geval.
Na de pauze stonden eerst een groep serenades op het programma van An den Mond tot An Silvia. Maar ook met minder bekende liederen zoals het prachtige An die Apfelbäume of het totaal onbekende Der Weiberfreund toonde hij zijn verleidingskusten. In het laatste deel hoorden we dan een aantal bekendere liederen zoals een ongelooflijk ontroerende Der blinde Knabe (ook geniaal begeleid door Graham Johnson) en Nacht und Träume.
Het enthousiasme van het publiek werd deze keer beloond met drie bisnummers: Nachtviolen, An die Laute en Wiedersehn.
Publicatie: maandag 4 mei 2015 om 08:31
Rubriek: Liedrecital