Hélène Guilmette - L'heure rose

Af en toe verschijnt er een CD die ik nauwelijks nog uit mijn CD-speler krijg. De meest recente opname van Hélène Guilmette en pianist Martin Dubé is er zo één.

Nadat ze tien jaar geleden tweede werd op de Elisabethwedstrijd had ze - als prijs - al eens een opname gemaakt met Franse liederen van onder andere Reynaldo Hahn en Francis Poulenc, maar ook met liederen van de Canadese componist Lionel Daunais. Op L'heure rose duikt ze helemaal onder in het obscure Franse lied-oeuvre van rond 1900.

Als uitgangspunt heeft ze liederen uitgezocht van uitsluitend vrouwelijke componisten. Daar zitten wel een aantal bekende namen tussen, zoals die van de Boulanger-zusjes of Pauline Viardot. En zelfs Cécile Chaminade is niet helemaal onbekend. Maar van Marguerite Canal of Augusta Holmès had ik nog nooit gehoord.

Augusta Holmès - een leerlinge van César Franck - is de ontdekking op deze CD. In navolging van Wagner schreef ze haar eigen gedichten en libretti. Het lied dat de naam aan deze CD gaf, is een goed voorbeeld van haar stijl en dan vooral van haar inventieve pianopartijen. L'heure rose begint met een zilveren piano-inleiding, die in de loop van het lied dichter wordt om voor de herhaling van de laatste strofe evolueert naar een onheilspellend tussenspel. A Trianon is dan weer neo-barokke hofmuziek, Soir d'hiver staat stijf van de Spaanse invloeden.

Hélène Guilmette is een charmante zangeres die met een perfecte naturel, trefzeker stijlgevoel en voorbeeldige Franse dictie de liederen vertolkt. Elk lied heeft wel details om van te snoepen. Zoals de heerlijke rollende "R" van "Une colombe ... rrroucoulait" in Dans un parc abandonné (ook van Holmès) of die kleine straal zonlicht op "ravi" in "... où le ciel curieux et ravi se reflète" in Viola van ene Mélanie Bonis of de glimlach die ze plots in haar stem legt voor L'absente van Chaminade.

Memorabel is ook haar vertolking van Lamento van Pauline Viardot. De Gautier-tekst "Ma belle amie est morte" is uiteraard het bekendst in de Berlioz-versie als "Sur les lagunes". Guilmette bouwt het lied mooi op tot het dreigend akkoordengeroffel onder "Que mon sort est amer !". Haar expressieve mogelijkheden zet ze goed in om de veelvuldige vragen van Fleur déséchée (nog altijd Viardot) naar voor te brengen. Ontroeren doet ze met Viardot-hit Hai luli en de hartverscheurende Franse Sehnsucht van de refreinen.

Het enige minpuntje van deze CD is dat ze het niet nodig vonden om de teksten op te nemen in het CD-boekje... die moet je zelf van de Analekta-website plukken. Maar voor wie houdt van de Franse "mélodie" en eens iets anders wil horen dan Fauré, Duparc of Debussy, is dit een aanrader.

Publicatie: maandag 7 juli 2014 om 21:00
Rubriek: CD & DVD