Il Grand' Inquisitor

Ingeborg Danz in deSingel

Voor de reeks liedrecitals in deSingel heeft men weer een origineel programma bedacht met als titel "Ich gehe des Nachts - Von Liebe, Sehnsucht, Nacht und Tod". Schubert en Brahms zijn vooral bekend omwille van de honderden liederen die ze geschreven hebben. Maar daarnaast hebben ze ook heel wat meerstemmige liederen en koorliederen geschreven, die tegenwoordig nauwelijks nog te horen zijn. En het waren hoofdzakelijk deze liederen die gisteren weerklonken in deSingel.

Deze liederen werden uitgevoerd door het koor Collegium Vocale Gent onder leiding van Philippe Herreweghe. Leo van Doeselaar begeleidde verschillende van deze liederen op de pianoforte. Met de eerste drie liederen van Brahms - Abendständchen, Im Herbst en Waldesnacht, allemaal a capella - werd een rustige, sfeervolle herfststemming gecreëerd. Ondanks het wereldlijk karakter van deze liederen ontstond er toch een spirituele, haast religieuze sfeer.

Na de pauze was het de beurt aan de alt Ingeborg Danz. Zij is hoofdzakelijk een oratoriumzangeres en haar Bachvertolkingen zijn altijd van het hoogste niveau. Ik hoopte dat ze diezelfde communicatie ook zou kunnen inzetten in het liedrepertoire. Ze begon met Ständchen (Zögernd leise), een van Schuberts bekendere werken voor mannenkoor en alt. De rest was het ijzeren repertoire van Brahms-liederen, van Sapphische Ode tot Von ewiger Liebe. En spijtig genoeg vond ik haar wat teleurstellend. Ze lijkt alles teveel te willen controleren en geeft een beheerste uitvoering die spontaneïteit mist.

Een en ander is misschien ook te wijten aan de akoestische keuzes. Om een of andere reden was de scheidingswand halverwege de zaal niet gesloten, zoals gewoonlijk bij liedrecitals, waardoor daar een half lege zaal in het donker gehuld was en Danz' stem veel kleiner klinkt dan gewoonlijk.

Wat me trouwens ook stoorde, was de microfoon die ongeveer drie meter boven het podium bovenop een paal staat. Ik kan begrijpen dat deSingel archiefopnames of zo maakt, maar dat ze daarvoor een paal vlak voor de zangeres moeten zetten, is onbegrijpelijk. Daarvoor zijn toch wel minder storende oplossingen te bedenken...

Publicatie: zaterdag 19 november 2005 om 12:46
Rubriek: Liedrecital