Pierre de Médicis in Bad Wildbad

Voor de liefhebbers van Grand Opéra was het gisteren een hoogdag in Bad Wildbad, waar de mij totaal onbekende opera Pierre de Médicis van de even onbekende Joseph Poniatowski concertant opgevoerd werd in de Trinkhalle.

Pierre de Médicis had zijn première in 1860 in Le Peletier, maar heeft nadien stof liggen vergaren tot hij afgestoft werd voor een opvoering in Polen in 2011 en dan nu dus in Bad Wildbad. Het podium stond gisteren vol met microfoons, dus de kans lijkt me groot dat hiervan een opname zal komen. Poniatowski's opera heeft alle kenmerken van een Grand Opéra... een historisch thema (rond de Medici-familie in 1492 te Pisa), grote koren en indrukwekkende scènes, een uitgebreid ballet (dat volledig uitgevoerd werd gisteren), en natuurlijk een liefdeshistorie.

In dit geval betreft het de twee Medici-broers, Pierre (de tenor) en Julien (de bariton), die allebei verliefd zijn op Laura Salviati. Laura houdt echter van Julien. Pierre probeert Julien uit de weg te ruimen door hem een admiraalsopdracht te geven, Laura kan kiezen uit een huwelijk met Pierre of het klooster. Het wordt het klooster. Tussen het derde en vierde bedrijf geraakt Pierre ook nog eens gewond tijdens een veldslag - die een beetje uit de lucht komt vallen - en krijgt hij berouw, maar hij sterft. Ondertussen is Laura non geworden. In de plot is er ook nog een Fra Antonio, de nonkel van Laura, die samenspant met Pierre en ook een rol als groot-inquisiteur vervult. Wat wil een mens nog meer ?

José Miguel Pérez-Sierra dirigeert met veel vuur en overgave het orkest Filharmonia Szymanowskiego, maar laat zich ook te vaak meeslepen in het volume. Een luid orkest kan soms wel opwindend en meeslepend zijn, maar de zangers moeten iets te vaak vechten om erdoor te komen. De twee francofone zangers in de bezetting konden me het meest overtuigen. Patrick Kabongo was een prachtige Pierre. Poniatowski houdt van hoge noten, dus de hoge do's vliegen in het rond, en zelfs een hoge mi-bemol wordt er op het einde van het eerste bedrijf uitgeperst... als is het niet helemaal moeiteloos. Nathanaël Tavernier zingt Fra Antonio met een zwart ronkende pracht-bas.

Maar het is vooral Claudia Pavone die als Laura voor het spektakel zorgt. Haar openingsaria "Doux rêve de ma vie" wordt gevolgd door een spectaculaire cabaletta, inclusief een halfbakken triller en weer veel hoge noten die door het orkest snijden. Heel effectief, maar niet altijd even mooi. Ze krijgt ook een mooi gebed "Vierge Marie, o Reine sainte" te zingen. César San Martín heeft als Julien een gelijkaardige scène als hij na het koor "Vieni Creator Spiritus" een ontroerend gebed bij het graf van zijn moeder zingt. Voor de rest kon hij mij weinig overtuigen, daarvoor stond hij iets te vaak over het orkest te brullen... maar misschien dat het op de opname allemaal wel goed komt.

Publicatie: vrijdag 25 juli 2025 om 19:53
Rubriek: Opera