L'inganno felice in Bad Wildbad

Het Rossini-festival in Bad Wildbad herneemt de 10 jaar oude productie van L'inganno felice onder de muzikale leiding van Claudia Patanè.

Duca, Tarabotto, Isabella

Naar verluidt, was L'inganno felice Rossini's meest succesvolle eenakter in zijn tijd, maar is nadien wat in de vergetelheid geraakt... ik had hem in alle geval nog nooit gezien of gehoord. De opera gaat over hertog Bertrando en hertogin Isabella. Ormondo was ook verliefd op Isabella, maar nadat zij hem afgewezen had, heeft Ormondo haar op een bootje laten zetten door Batone. Ze werd halfdood op het strand aangetroffen door de mijnwerker Tarabotto, waar ze als zijn nichtje verder door het leven gaat. De opera begint tien jaar later als de hertog toevallig in het mijnwerkersdorp terechtkomt op verkenning voor een militaire basis. Ormondo en Batone herkennen Isabella en willen haar weer ontvoeren, maar dit wordt verijdeld door Tarabotto en de hertog. Eind goed al goed (behalve voor Ormondo).

Het is dan wel een eenakter, maar de voorstelling in Bad Wildbad werd toch met een pauze uitgevoerd... ongetwijfeld om een scènewisseling mogelijk te maken. In de eerste helft komt de hertog met Batone en Ormondo in een jeep het podium opgereden - leuk detail om de fluitist van het orkest achterin te zetten om een soort fanfare te evoceren - en in het tweede deel wordt de jeep vervangen door het bootje.

In deze herneming waren de solisten weer grotendeels bezet met zangers van de Akademie BelCanto. De ster van de avond was onmiskenbaar Xiangjie Liu als Isabella. Ze zingt constant met een treurende ondertoon in haar lyrische sopraan. Ze brengt "Al più dolce e caro oggetto" met knetterende coloraturen die bij momenten aan de Koningin van de Nacht doen denken. Paolo Mascari zingt met een metallieke tenor de rol van Hertog Bertrando. Zijn stem is goed, maar scenisch is hij nog wat houterig.

Dat in tegenstelling tot Francesco Bossi die een uitstekende Tarabotto zingt met een karaktervolle tenor. Bij de twee bassen is Eugenio Maria Degiacomi een zwakke Batone die in zijn aria "Una voce m'ha colpito" teveel naar de juiste toon zoekt en te beredeneerd zingt. Edoardo di Cecco is daarentegen wel een degelijk Ormondo.

Het is een interessant werk, waarvan me vooral de ouverture en de aria van Isabella bijblijft.

Publicatie: donderdag 24 juli 2025 om 09:44
Rubriek: Opera