Dido and Aeneas in Milton Court Theatre

In het Milton Court Theatre voerden studenten van de Guildhall School of Music gisteren Dido and Aeneas op.

Aeneas, Dido (foto © David Monteith-Hodge)

Terwijl iedereen de zaal binnenwandelt, galmt er loeiharde elektronische muziek door de luidsprekers. Het zou voor de gelegenheid gecomponeerd zijn, maar het klinkt als random lawaai. Het is uiteraard totaal overbodig, net zoals Dido die daar in mini-rok op die "muziek" staat te dansen, ware het niet dat de regisseur Oliver Platt een reden zocht waarom Dido aanvankelijk niet geïnteresseerd is in Aeneas.

Hoe dan ook, tijdens de ouverture wordt ze ontvoerd en gedwongen om een lang Dido-kleed aan te trekken. Ook Aeneas wordt later met een zak over het hoofd het podium opgesleurd. Ze krijgen allebei een rieten kroon opgezet. Niemand lijkt geïnteresseerd om een toneeltje te spelen... uitgezonderd de heksen die als voodoo-meesteressen er alles aan doen om Dido en Aeneas in het verderf te storten. En dus vermoordt Dido op het einde Aeneas en wordt nadien met veel geroep en getier waanzinnig. Een beetje overacting is nooit weg, moet de regisseur gedacht hebben.

De mezzo Julia Merino is een degelijke Dido, al kon ze me niet ontroeren met "When I am laid in Earth", onder andere omdat haar hoge noten teveel knallen waardoor de herhaalde "remember me" minder goed werkt. Aan de stem van Joshua Saunders is nog wat werk, ze klinkt nog wat week met de lagere noten die niet echt dragen. Manon Ogwen Parry is daarentegen wel een leuke en veelbelovende Belinda. En ik was vooral onder de indruk van Karima El Demerdasch als Sorceress, die met een mooie en homogene mezzo een expressieve vertolking gaf.

Publicatie: dinsdag 17 juni 2025 om 08:29
Rubriek: Opera