Il Grand' Inquisitor

Sadko in Gent

Sadko is één van die opera's die ik enkel ken van opnames en dan vooral van de drie aria's van de drie vreemde kooplui. De opera van Nikolai Rimski-Korsakov is een echte rariteit, zelfs in Rusland zijn er de afgelopen vijf jaar maar vijf producties van terug te vinden en geen enkele buiten Rusland. Daarvoor alleen al verdient Opera Vlaanderen de nodige lof.

Zoals verschillende van Rimski-Korsakovs opera's, behoort Sadko tot zijn reeks sprookjesopera's. Sadko is een minstreel in Novgorod die rijk wordt dankzij de gouden vissen van de zeeprinses Volkhova en nadien twaalf jaar rondreist. Hij trouwt met Volkhova en Volkhova verandert in de rivier Volkhov. Sprookjes hebben altijd een diepere betekenis, maar dan valt het te betwijfelen of het een goed idee is om daarvoor Daniel Kramer te engageren. De meesten hebben zijn productie van Carmen hopelijk al verdrongen.

Zijn Sadko is minder rampzalig, maar blinkt toch ook niet uit door duidelijkheid. Het eenheidsdecor van Annette Murschetz bestaat hoofdzakelijk uit een podiumbrede zandbak met zwarte grond. Daarboven hangt, als een soort plafond, een groot videoscherm waarop allerlei - ongetwijfeld goed doordachte - beelden van voetballers, Tom & Jerry-fragmenten, vogels of de maan getoond worden. Of het publiek vanaf het tweede balkon daar veel van ziet, durf ik te betwijfelen. Er zijn een paar mooie beelden, zoals het tweede tafereel met de Witte Zwanen. Minder geslaagd is dan weer de terugkeer van Sadko en zijn compagnons, bepakt met kleurrijke valiezen en opblaasdieren alsof ze een weekendje naar Blankenberge geweest zijn. De "ingeving" om Sadko een halve opera in zijn onderbroek te laten rondlopen, is ongetwijfeld ook het resultaat van een diepzinnige libretto-exegese.

Gelukkig wordt er behoorlijk goed gezongen... in de eerste plaats door de tenor Zurab Zurabishvili als Sadko. Van zijn eerste aria geeft hij nog een vrij lyrische vertolking, maar in de loop van de avond duiken ook meer dramatische kleuren op met toch een teder randje. Betsy Horne kon me dan weer niet echt overtuigen als Volkhova en dan vooral omwille van haar zwakke hoge noten. Victoria Yarovaya zong dan weer Ljoebava (Sadko's echte vrouw) met een indrukwekkende mezzo. Van de drie kooplui was de Venetiaanse handelaar van Pavel Yankovski het best. Een opmerkelijk verschijning was Anatoli Kotscherga in de kleine rol van de Zeekoning, al heeft zijn stem tegenwoordig niet veel kleur of kracht meer.

Wie deze productie wil (her)bekijken vanaf 2 juli online terecht bij The Opera Platform.

Publicatie: vrijdag 23 juni 2017 om 16:12
Rubriek: Opera