Carmen in Luik... via internet

Ik had vandaag een kaartje voor Carmen in de Waalse Opéra, maar met de huidige winterse toestanden had ik niet veel zin om heen en weer naar Luik te rijden. Dit seizoen streamen ze echter al hun producties ook live. Ik nam dan ook plaats achter mijn laptop om de voorstelling via internet te volgen, die toevallig vandaag live uitgezonden werd.

De kwaliteit van de stream is behoorlijk goed. Alleen de captatie van het koor is wat problematisch omdat individuele stemmen die toevallig dichter bij de microfoons staan boven de rest uitkomen. Tussen de bedrijven krijgen we een blik achter de schermen terwijl de scènewisselingen getoond worden. Tijdens de pauze waren er vooraf opgenomen interviews met de zangers, de regisseur Emilio Sagi en dirigent Massimo Donadello.

De Waalse Opéra koos voor de versie met gezongen recitatieven in een productie die op en top traditioneel te noemen is. Ondanks de beperkingen van de circustent is voor elk bedrijf een ander Spaans decor gebouwd. De kostuums, de handeling en de hele sfeer zijn volgens het boekje... voor een keer kan je aan de productiefoto's zien welke opera het is.

Sagi voegt wel een aantal interessante details toe. Zo kijkt Carmen van achter een hoekje toe tijdens het duet tussen Micaela en Don José, na diens bloemenaria verpulvert ze de bloem tijdens haar "tu ne m'aimes pas", en ze loopt tenslotte zelfverzekerd op Don José's mes in de veronderstelling dat hij zijn mes wel op tijd zal wegtrekken.

De Amerikaanse Carla Dirlikov zong een uitdagende Carmen met een sexy donker timbre, een eclatante hoogte en mooi Frans. Ze ziet er ook enigszins exotisch uit (ongetwijfeld het gevolg van haar Bulgaarse vader en Mexicaanse moeder). Alle ingrediënten zijn bijgevolg aanwezig voor een uitstekende Carmen. Als ze in het tweede bedrijf haar verontwaardiging uitdrukt als Don José terug wil keren naar de kazerne, dan klinken haar taratata's wat schraal en ze mag af en toe ook wel eens haar borststem gebruiken, maar voor de rest klinkt ze goed. Ze neemt wel een paar vrijheden tijdens haar Habanera, maar ze zingt een verleidelijke Seguidilla en de kaartscène is meeslepend.

Calin Bratescu beviel me minder als Don José. Zijn wauwelende uitspraak is niet fameus en ik kan me ook niet van de indruk ontdoen dat hij één vak te zwaar zingt. Zo lijkt hij op een vreemde manier de hoge noot in zijn Bloemenaria uit te ademen in plaats van ze te zingen en zingt hij het einde van die aria met een twijfelachtige intonatie. Tijdens de slotscène vervalt hij ook af en toe in spreekzang.

Magali de Prelle produceerde aanvankelijk wat snerpende geluiden, maar dat zou ook aan de "kwaliteit" van mijn laptop-luidsprekers kunnen liggen. Ze kon wel ontroeren met een glanzende uitvoering van "Je dis que rien ne m'épouvante". Stephen Gaertner maakte daarenetegen weinig indruk met zijn Toreadorenlied.

Publicatie: dinsdag 21 december 2010 om 23:37
Rubriek: Opera